Aż taki głupi to ja nie byłem

autor zdjęcia: Łukasz L. Trzciński

źródło: Fotorzepa

autor zdjęcia: Janusz Kapusta

źródło: Rzeczpospolita

Ze Stefanem Wilkanowiczem rozmawia Krzysztof Skowroński

Rz: Przeczytał pan książkę Romana Graczyka?

Tak.

Jakie wrażenia?

Książka w warstwie stylistycznej jest kurtuazyjno-ironiczna, ale w tonacji ogólnej podszyta podejrzeniami. W warstwie merytorycznej Roman Graczyk wyciąga wnioski bez dowodów.

Czy z podobnymi oskarżeniami zetknął się pan po raz pierwszy?

Tak, po raz pierwszy.

Na str. 373 czytam: „Informacje o tajnym współpracowniku »Trybun« uplasowanym w Społecznym Instytucie Wydawniczym Znak znajdujemy w wykazie agentury Wydziału IV z 1976 r. Zadania dla TW »Trybun« w okresie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w roku 1979 opisują go jako współpracownika najwyższej kategorii, pozostającego »na kontakcie« majora Waldemara Chmurzyńskiego". Wcześniej czytamy, że TW „Trybun" to Stefan Wilkanowicz. Jak pan może to skomentować?

Tajnym współpracownikiem nie byłem. Nic nie wiem o tym, że zostałem gdziekolwiek zarejestrowany. Przyjęliśmy w redakcji „Tygodnika" zasadę, że rozmawiamy z władzą, nawet z bezpieką. To jest fakt. Do tych spotkań były upoważnione cztery osoby: Jerzy Turowicz, Krzysztof Kozłowski, Mieczysław Pszon i ja. Zdecydowaliśmy się na nie po to, żeby nie narażać innych z redakcji na bezpośrednie ataki czy inwigilację.

Kiedy panowie ustalili...