Obrót ziemią i muzułmańska darowizna w Polsce
Budząca liczne dyskusje nowelizacja ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego skłania również do pytania, czy, a jeśli tak, to w jaki sposób, ustawodawca zamierza rozwiązać kwestię obowiązującego w prawie polskim wakufu – pisze sędzia.
Wakuf jest w szariacie jednym z rodzajów darowizny (arab. zakat, sadaka) dobra trwałego. Nie jest wprost wymieniony w Koranie, jednakże występuje w hadisie Ibn Umara, wchodząc tym samym w skład Sunny. Zgodnie z definicją proponowaną przez uczniów Abu Hanifa „wakuf oznacza przeznaczenie określonego przedmiotu w taki sposób, że zostaje on podporządkowany zasadom dotyczącym świętej własności, przy równoczesnym wygaśnięciu wszelkich praw dotychczasowego właściciela. Staje się on własnością Boga, którego stworzenia czerpią z danego przedmiotu korzyści".
Zarówno sunnici, jak i szyici zgodni są co do tego, że wakuf powinien być bezterminowy, a jego posiadanie musi być przekazane tym, którzy mają czerpać z niego korzyści lub są upoważnieni do zarządzania nim. Osoba ustanawiająca wakuf musi być muzułmaninem, osobą dorosłą, posiadającą pełnię władz umysłowych i praw do dysponowania daną własnością; cel wakufu musi być uznawany przez islam jako religijny lub charytatywny.
Anachroniczny, ale jest
Kwestię wakufu w prawie polskim reguluje ustawa z 21 kwietnia 1936 r. o stosunku państwa do Muzułmańskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej (DzU z 1936 r., nr 30, poz. 240; dalej jako ustawa o stosunku państwa do MZR). Wprawdzie ze względu na zmianę warunków społeczno-politycznych, jaka nastąpiła od daty uchwalenia tej ustawy,...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta