Nie siedzieć, nie czekać

źródło: Nieznane

źródło: Nieznane

źródło: Nieznane

Nie siedzieć, nie czekać

Rolnictwo Estremadury jest bardzo uzależnione od unijnej pomocy

Zdjęcia: Grzegorz Hawałej

Małgorzata Tryc-Ostrowska

Estremadurczycy wiedzą, co znaczy być ubogim krewnym. Ich rolnicza kraina zawsze była najbiedniejszym regionem Hiszpanii. Członkostwo w Unii Europejskiej tego nie zmieniło. Ale dzisiejsza bieda ma się do tej sprzed 18 lat jak dzień do nocy.

Gdy do "15" dołączy 10 nie za bogatych państw, Estremadura od razu podskoczy w europejskich rankingach, a jej mieszkańcy poczują się zamożniejsi. W rywalizacji o unijne fundusze będzie wprawdzie większa konkurencja, ale to nie przeszkadza im życzliwie patrzeć na nowych członków.

- Zdajemy sobie sprawę - mówi Francisco Perez Urban, dyrektor ds. dziedzictwa kulturowego w lokalnym rządzie - że pieniądze nie zawsze będą napływały w takiej ilości jak teraz, że w przyszłości i my będziemy płacić. Ale to będzie oznaczało, że nasz status się poprawił.

Dla Estremadurczyków to powód do radości i do dumy. Kiedy w roku 1986 Hiszpania przystępowała w tandemie z Portugalią do EWG, w Meridzie, Badajoz, Caceres nie debatowano nad najkorzystniejszym systemem ważenia głosów, nie martwiono się o estremadurską tożsamość. Tutejszych polityków absorbowały inne sprawy, przyziemne w dosłownym znaczeniu, bo...