![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
"Bezsilny Jaracz jest tylko ciężarem"
"Bezsilny Jaracz jest tylko ciężarem"
Jerzy Kochanowski
Stefan Jaracz (1883--1945) na deskach teatrów krakowskich, warszawskich, poznańskich, łódzkich, moskiewskich, lwowskich, w końcu na własnej, zorganizowanej przez siebie scenie w stołecznym Ateneum (1930) zagrał ponad trzysta ról. Nie unikał także filmu i radia, doceniając i te nowoczesne formy przekazu. Otaczał go jednak nie tylko nimb wielkiego aktora, ale również legenda reformatora teatru (co nieraz prowadziło do konfliktów z ówczesnym ZASP-em) . Wybuch wojny gwałtownie przeciął karierę Jaracza. Stracił ukochany Teatr Ateneum, niedługi, sześciotygodniowy pobyt w Oświęcimiu okazał się tragiczny dla jego zdrowia, nie ominęła go materialna nędza.
Wyzwolenie zastało Jaracza w Otwocku. Tam też powrócił po krótkim pobycie w Lublinie, ciężko chory i niezdolny do scenicznej pracy. Niewiele też zmieniła się jego życiowa sytuacja -- chciaż nowi decydenci twierdzili, że zrobili wszystko co mogli, aby pomóc wielkiemu artyście. O zakresie, ale i o realnych możliwościach tej pomocy mówią poniższe listy: Jaracza do kierownika resortu Kultury i Sztuki PKWN Wincentego Rzymowskiego, późniejszy o kilka tygodni, skierowany również do PKWN list przyjaciela aktora, inż. Paczewskiego oraz pismo Bolesława Drobnera do dyrektora otwockiego szpitala, w...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
