Jak zmieniły się reguły rozliczenia usług transgranicznych

Nowelizacja ustawy o VAT z 23 października 2009 r. znacznie zmieniła zasady opodatkowania usług międzynarodowych. To, co do tej pory było wyjątkiem, stało się regułą

Zmiana, mająca niewątpliwie wpływ na rozliczenia wielu firm, polegała na wykreśleniu art. 27 i 28 i wprowadzeniu nowych art. 28a – 28o. Dzięki temu bezpośrednio wdrożono do ustawy o VAT reguły wprowadzone dyrektywą Rady Europy nr 2008/8/ WE z 12 lutego 2008 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w zakresie miejsca świadczenia usług.

Zmiany te nie są czysto kosmetyczne, ale wprowadzają małą rewolucję w dotychczasowym opodatkowaniu usług. Wiążą się z nimi nowe, dodatkowe obowiązki przedsiębiorców nabywających usługi.

Jak było dotąd

Na początek przypomnijmy, jak miejsce świadczenia (a więc i opodatkowania) usług było dotychczas uregulowane w ustawie o VAT.

Zgodnie z przepisami zawartymi w art. 27 i 28 zasadą ogólną było, że miejscem świadczenia usługi było miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – to miejsce.

Od tej reguły ustawodawca przewidział jednak wiele wyjątków. Usługi, których one dotyczyły, można podzielić na kilka grup:

1) związane z nieruchomościami,

2) transportowe,

3) niematerialne,

4) elektroniczne,

5) przesyłowe,

6) pozostałe (m.in. związane ze sportem, kulturą, nauką, usługi edukacji, rozrywki oraz usługi podobne).

Miejsce ich świadczenia uzależnione było m.in. od miejsca...