20 miliardów na stole. Co oznacza reorganizacja PZU i Pekao

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Od kilku tygodni rynek, prasa i media społecznościowe dyskutują o planowanej reorganizacji grupy PZU i Banku Pekao. Podnoszone argumenty bywają mniej lub bardziej trafne, niektóre pozbawione są merytorycznego sensu. Ponieważ sama transakcja jest stosunkowo skomplikowana i dostrzegam obszary braku jej zrozumienia, kilka kwestii wymaga uporządkowania i zasługuje na wyjaśnienie.

Dzisiejszy układ właścicielski, w którym PZU kontroluje Bank Pekao, powstał w wyniku sprzedaży banku przez UniCredit. W tamtym momencie było to rozwiązanie praktyczne i szybkie i chyba bez alternatywy. Z czasem ujawniło ono jednak swoje słabości.

Dlaczego obecna struktura nie działa

Największym problemem jest dublowanie wymogów kapitałowych. Ujmując to obrazowo, każdy wzrost akcji kredytowej w Pekao automatycznie zwiększa obciążenia nie tylko w banku, ale i w PZU. W praktyce oznacza to dublowanie wymogów kapitałowych, które ograniczały rozwój i zmniejszały przestrzeń do wypłat dywidend. To układ, który działał jak ręczny hamulec dla obu instytucji.

Regulacje w zakresie wymogów kapitałowych banków i ubezpieczycieli są stosunkowo stabilne. W zakresie regulacji wymogów kapitałowych banków, tzw. Duński Kompromis został wprowadzony wprawdzie jako rozwiązanie przejściowe i tymczasowe w 2012 r., ale utrzymał się przez kilkanaście lat. Rozwiązanie to w pierwszej połowie 2024 r. zostało utrwalone w „Pakiecie bankowym” (CRR3/CRR6) uchwalonym przez Parlament Europejski. Wszedł on w życie jako regulacja paneuropejska od stycznia 2025 r., jeszcze bardziej faworyzując układ właścicielski, w którym to bank jest właścicielem...