![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Skazany na próbę przetrwania
W ciągu czterech lat grupa przeprowadzała akcje ekspropriacyjne mające zapewnić grupie środki do życia. Latem przebywali wśród rozlewisk rzeki Biebrzy, zimę spędzali w bunkrach wybudowanych w zabudowaniach zaufanych gospodarzy
25 marca 1947 r. z Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Łomży wyszedł Jan Tabortowski, przez miejscową społeczność znany bardziej jako „Major", „Bruzda". Przed miejscową komisją amnestyjną na mocy ustawy sejmowej z 22 lutego 1947 r. ujawnił swoją dotychczasową działalność konspiracyjną.
Po niemalże trzyletnim okresie działalności podziemnej skierowanej przeciwko władzy komunistycznej postanowił podjąć próbę normalnego życia, choć zdawał sobie sprawę, że cała operacja to kolejny wybieg komunistów. Tak jak wiele tysięcy ujawnionych stawał przed poważnym pytaniem, co robić dalej? Był 41-letnim mężczyzną, kawalerem, zawodowym wojskowym bez możliwości podjęcia pracy w swoim zawodzie.
Był Kresowianinem, urodził się w Nowogródku 16 października 1906 r. Pochodził z rodziny szlacheckiej o głębokich tradycjach patriotycznych. Z szóstki potomstwa do lat 40. XX wieku dożył jedynie on i siostra (brat Wacław zginął w walkach z bolszewikami, dwie siostry zmarły w czasie ewakuacji przed bolszewikami, brata Alberta zamordowano w Charkowie w 1940 r.). W latach 30. ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu i rozpoczął karierę zawodowego wojskowego, służąc w Nowej Wilejce, Lidzie i Legionowie. W wojnie 1939 r. brał udział jako zastępca dowódcy pociągu pancernego nr 11 „Danuta", a po jego zniszczeniu walczył jako piechur. Ciężko ranny w bitwie nad Bzurą dostał...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
