![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nie do końca tajne miejsce urodzenia kandydata
Przyszły szef nie może bezpośrednio spytać starającego się o etat, gdzie przyszedł na świat. Wyczyta jednak tę informację z jego szkolnego świadectwa lub dyplomu ukończenia uczelni
Zamiar zapobiegania praktykom dyskryminacyjnym na rynku pracy był jednym z podstawowych powodów kodeksowego ograniczenia dostępu pracodawcy do informacji o kandydacie.
Określony w zamkniętym katalogu zakres informacji, których szef może żądać od kandydującego do pracy obejmuje kilka danych identyfikacyjnych. Są to: imię i nazwisko, imiona rodziców, miejsce zamieszkania (adres do korespondencji), data urodzenia oraz dane dotyczące sfery pracy, czyli wykształcenia i przebiegu dotychczasowego zatrudnienia.
Nie ma na tej liście miejsca urodzenia i numeru PESEL. Tego ostatniego pracodawca może żądać dopiero od pracownika, czyli po przyjęciu kandydata do firmy. Brak wśród danych miejsca urodzenia ma sprzyjać ograniczeniu stosowania niedozwolonych, czyli dyskryminacyjnych kryteriów selekcji osób do pracy.
Decydujący o przyjęciu do firmy nie może tym samym dać upustu swoim uprzedzeniom związanym z miejscem geograficznego pochodzenia kandydata. I dobrze. Ale nie do...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
