Dobro dziecka-obywatela Unii jest przeważające

Niedopuszczalne są przepisy krajowe, które bezwarunkowo zmuszają do opuszczenia Unii karanego obywatela państwa nienależącego do Wspólnoty, gdy ten opiekuje się dzieckiem-obywatelem UE, mieszkającym stale w państwie członkowskim.

Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stoi na przeszkodzie regulacjom państwa członkowskiego, które nakazują urzędnikom wydalenie do państwa pochodzenia osoby, która została skazana za przestępstwo, ale – niezależnie od tego - jest wyłącznym opiekunem małoletniego obywatela Unii, przy czym dziecko musiałoby wyjechać wraz z rodzicem. Tak orzekł luksemburski Trybunał Sprawiedliwości.

Matka w kryminale

CS, obywatelka państwa spoza Unii, po wyjściu za mąż za Brytyjczyka czternaście lat temu, wjechała do Zjednoczonego Królestwa. Z czasem uzyskała zezwolenie na pobyt przez czas nieokreślony. Ma z mężem pięcioletnie dziecko, którego w tej chwili jest jedyną opiekunką. Cztery lata temu została jednak skazana na rok bezwzględnego pozbawienia wolności za popełnienie ciężkiego, jak to określił sąd, przestępstwa. Jeszcze przed wyjściem z więzienia dowiedziała się, że ze względu na to, że popełniła czyn kryminalny, na podstawie ustawy o granicach zostanie wydalona z Wielkiej Brytanii. Złożyła więc wniosek o azyl. Minister spraw wewnętrznych oddalił go jednak.

CS zaskarżyła tę decyzję do sądu pierwszej instancji. Skutecznie. Sąd uznał, że jej wydalenie naruszyłoby konwencję o statusie uchodźców i europejską konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz normy traktatowe. Ustalił przy tym, że CS nie ma rodziny, która mogłaby zająć się w...