Złota miłość artysty

źródło: materiały prasowe

Na zdjęciach (to pochodzi z 1911 r.) Gustaw Klimt nie wygląda na przystojnego mężczyznę, ale w jego osobowości musiało być coś magnetycznego

źródło: materiały prasowe

„Śmierć i życie” to obraz, który Klimt namalował w 1910 r., a pięć lat później poprawiał

źródło: materiały prasowe

W latach 1890–1891 malarz przyozdobił swoimi freskami hall wiedeńskiego Kunsthistorisches Museum

Mija 100 lat od śmierci Gustava Klimta, 
najwybitniejszego twórcy wiedeńskiej secesji 
i mężczyzny, który w magnetyczny sposób przyciągał kobiety.

Stolica Austrii obchodzi Rok Modernizmu pod hasłem „Piękno i otchłań" dla upamiętnienia Klimta i trzech innych wybitnych postaci: architekta Otto Wagnera, malarza Egona Schielego oraz grafika i projektanta Kolomana Mosera. Dziś w dekoracyjno-ornamentowym malarstwie Gustava Klimta, podszytym erotyką i zmysłowością, cenimy przede wszystkim findesieclową urodę, ale na przełomie XIX i XX wieku była to sztuka nowoczesna, zbuntowana przeciw akademizmowi, wywołująca kontrowersje i skandale, dająca początek modernizmowi.

– Nie wykonałem żadnego autoportretu. Nie interesuję się własną osobą jako przedmiotem malarstwa, bardziej ciekawią mnie inni ludzie, zwłaszcza płci żeńskiej – twierdził Gustav Klimt.

Kobiety w sztuce i życiu były jego wielką fascynacją i inspiracją. Cały Wiedeń plotkował o nagich modelkach w pracowni Klimta, o licznych romansach malarza zarówno z nimi, jak i z zamożnymi klientkami zamawiającymi u niego portrety. Na zdjęciach co prawda wcale nie wygląda na przystojnego mężczyznę, ale w jego osobowości musiało być coś magnetycznego. A może kobiety przyciągała siła jego talentu i sławy.

Artystyczny sukces odniósł wkrótce po studiach w Szkole Rzemiosła Artystycznego. Już jako 26-letni artysta w 1888 roku został przez Franciszka Józefa I nagrodzony Złotym Krzyżem Zasługi za dekorację Burgtheatru. Odtąd dostawał coraz więcej zamówień publicznych i prywatnych. W 1897...