Ewolucja rynków finansowych w Europie Środkowej

Choć rynki finansowe są bardziej rozwinięte w Europie Zachodniej, 
nie jest pożądane dosłowne powielenie drogi, którą przebyli nasi zachodni partnerzy, 
gdyż mogłoby to tworzyć negatywne efekty uboczne.

W grudniu 1990 r. Polska, Czechosłowacja i Węgry podpisały ze Wspólnotami Europejskimi (ich następczynią jest Unia Europejska) układy o stowarzyszeniu. Był to pierwszy duży krok w kierunku integracji z resztą Europy.

Po upływie blisko trzech dekad można zadać pytanie: co Europa Środkowa (Czechy, Polska, Słowacja i Węgry łącznie) osiągnęła w tym czasie w zakresie rozwoju rynków finansowych i sektora finansowego? Czy rozpiętości ekonomiczne zmniejszyły się i jaka była w tym względzie rola sektora finansowego? Czy nadal mamy do czynienia z podziałem Europy na Wschód o słabo rozwiniętych usługach finansowych i Zachód, gdzie są one dobrze rozwinięte i powszechnie dostępne? Czy unijny jednolity rynek ze swobodą przepływu kapitału i usług zniwelował owe różnice między Europą Środkową a Zachodnią?

Sukcesy i koszty

Ogólne rezultaty transformacji ekonomicznej w Europie Środkowej można uznać za co najmniej dobre. Pamiętając, jak zły był stan spuścizny po komunistycznej gospodarce w końcu lat 80., wzrost poziomu PKB na mieszkańca o ok. 30 punktów proc. w porównaniu z Europą Zachodnią należy uznać za osiągnięcie. Przystąpienie do UE rzeczywiście było dla krajów naszego regionu jak wejście do „maszyny konwergencji" – tak określił Unię Bank Światowy w raporcie „Golden Growth in Europe" z 2012 r.

W...