Ukarani, ale nie potępieni

źródło: Wikipedia

2 maja 1312 r. papież Klemens V bullą „Ad Providiam" rozwiązał istniejący od blisko dwóch wieków Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona.

Do niedawna w historiografii europejskiej panowało przekonanie, że Kościół poparł działania króla Francji Filipa IV Pięknego i zadał templariuszom zdradziecki cios w plecy. To opinia w dużej części nieprawdziwa i krzywdząca. Wezwani w 1311 r. na sobór do Vienne arcybiskupi, biskupi i opaci wcale nie kwapili się do jednogłośnego potępienia templariuszy za „haniebne" czyny, o które oskarżali ich francuscy śledczy.

Obserwujący obrady soborowe Henry Efykers, angielski ambasador przy kurii rzymskiej, zanotował w swoich zapiskach 27 grudnia 1311 r.: „Wielka dysputa odbyła się na temat sprawy templariuszy, aby ustalić, czy można im zgodnie z prawem zezwolić na zaprezentowanie obrony. Większość prałatów, a raczej...