orzecznictwo

Unormowania dotyczące podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracownika zostały w kodeksie pracy określone w różnych ujęciach. W art. 17 k.p. mamy do czynienia z ogólnym uregulowaniem tego zagadnienia jako zasady prawa pracy („Pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych”), co mogłoby wpływać na jej symboliczny charakter czy stanowić ogólną dyrektywę wykładni, jednak zasada ta została skonkretyzowana.

Ustawodawca, wymieniając podstawowe obowiązki pracodawcy, w art. 94 pkt 6 k.p. przyjął, że jest on obowiązany w szczególności ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Dalszą konkretyzację sformułował w art. 1031 k.p., w którego § 1 wyjaśnił, że przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, zaś w § 2 unormował, iż pracownikowi przysługują:

1) urlop szkoleniowy,

2) zwolnienie z całości lub części dnia pracy na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania,

a ponadto – w § 3 – przewidział, że za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. W zespole tych szczegółowych regulacji znalazły się również: art. 1032 k.p. precyzujący wymiar urlopu...