Felietony Mojego Prawa

Skarga konstytucyjna

Może z nią wystąpić każdy, czyje konstytucyjne prawa i wolności zostały naruszone. Do Trybunału Konstytucyjnego wolno się skarżyć na prawo, lecz nie na jego stosowanie. Skarżący może się więc zwrócić o wydanie wyroku w sprawie zgodności z konstytucją ustawy albo innego aktu normatywnego, na podstawie którego sąd czy organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o jego wolnościach, prawach lub obowiązkach. Obowiązuje zasada subsydiarności, zgodnie z którą prawo do zaprzątania uwagi TK nabywa się dopiero po wyczerpaniu wszystkich innych środków ochrony. Nie można wnieść skargi konstytucyjnej ani na bezczynność organów władzy publicznej, ani na niezgodność z konstytucją samego wyroku sądu czy decyzji administracyjnej. Skarżący powinien być osobiście zainteresowany usunięciem naruszenia przysługujących mu praw i wolności, poza tym musi mieć w tym interes prawny, a problem ma być realny, nie potencjalny. Skargę w formie pisma procesowego wnosi się w ciągu trzech miesięcy od doręczenia prawomocnego wyroku, ostatecznej decyzji lub innego rozstrzygnięcia. Obowiązuje tzw. przymus adwokacki, co oznacza, że skarga (i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania skardze dalszego biegu) powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę