Szpetny ojciec niepodległej Słowacji

źródło: Corbis

1 stycznia 1993 roku. Wreszcie niezależność.

źródło: AP

Vaclav Klaus i Vladimir Mecziar zdecydowali o likwidacji Czechosłowacji

źródło: REUTERS/FORUM

Mecziar potrafił być brutalny

Vladimir Mecziar jest dziś wspominany nieco 
wstydliwie. Tak jakby Słowakom było nieswojo, 
że własne państwo wywalczył im ktoś, 
za kim ciągnie się zła sława antyzachodniego populisty.

Kiedyś jego nazwisko elektryzowało zarówno Słowaków, jak i oburzone jego polityką stolice unijne. Gdy ponad pół roku temu, 29 kwietnia, Vladimir Mecziar ogłosił, że odchodzi z polityki, w Europie niewielu zwróciło na to uwagę. Od dłuższego czasu Mecziar  tracił bowiem popularność i w ostatnich wyborach jego partia HZDS (Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji) nie przekroczyła po raz kolejny progu 5 proc. w wyborach do parlamentu. Jego nazwisko na łamy gazet trafiło dopiero z falą artykułów przypominających, jak dwie dekady temu zaczął się rozpad Czechosłowacji. Bo bez Mecziara nie byłoby niepodległej Słowacji. To właśnie decyzja, którą podjął w 1992 roku, zapewniła mu miejsce w historii.

To on ze swym czeskim kolegą Vaclavem Klausem zdecydował o likwidacji Czechosłowacji i stworzeniu osobnego państwa.  Dzięki temu 1 stycznia 1993 roku narodziła się niepodległa Słowacja.

Silny człowiek

Potem trzykrotnie był premierem Słowacji. To on też odepchnął na wiele lat swój kraj od Unii i NATO, kierując Słowację z powrotem w kierunku Rosji. To od jego nazwiska powstała nazwa „mecziaryzm", oznaczająca mieszankę postkomunizmu, populizmu i idei narodowych.

Jeśli spytać przeciętnego Słowaka, z czym kojarzą mu się okresy rządów Mecziara, pojawią się różne obrazki. Rubaszny premier o szerokiej twarzy, uwieńczonej sporą...