Podatnik nie musi się zgodzić ze sposobem rozliczenia zapłaty

DOKUMENTY | Jeśli przedsiębiorca uzna, że organ niezasadnie potraktował jego wpłatę jako dotyczącą zaległości wobec fiskusa, to ma prawo złożyć zażalenie na takie postanowienie.

Zgodnie z art. 62 § 1 ordynacji podatkowej (dalej: o.p.), jeśli na podatniku ciążą zobowiązania z różnych tytułów, to uiszczoną przez niego wpłatę zalicza się na poczet podatku, począwszy od zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy to podatnik sam wskaże, że dana płatność dotyczy konkretnego zobowiązania. Rozwiązanie to ma również zastosowanie do wpłat na poczet rat, na jakie rozłożono podatek lub zaległość podatkową wraz z odsetkami za zwłokę oraz rat podatku. Przy czym jeśli wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę, to taką wpłatę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim w dniu wpłaty pozostaje kwota zaległości podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę.

Gdy na podatniku ciążą zobowiązania z tytułu zaliczek na podatek, to wpłatę zalicza się na poczet zaliczki, począwszy od zobowiązania o najwcześniejszym terminie płatności.

Jeśli istnieją zaległości podatkowe z różnych tytułów, to wpłatę (nadpłatę) zalicza się na poczet tej zaległości, która ma najwcześniejszy termin płatności, chyba że podatnik wskaże inną zaległość podatkową (wyrok NSA z 13 września 2013 r., II FSK 2640/11).

Prawidłowe zastosowanie art. 62 o.p. nakłada na organ podatkowy obowiązek wykazania istnienia określonych przesłanek dopuszczalności takiego...