Opłatę za użytkowanie wieczyste wnosi się do 31 marca

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Prawo wieczystego użytkowania gruntu jest środkiem trwałym i podlega amortyzacji bilansowej. Roczna należność z tego tytułu jest ujmowana w kosztach jednorazowo lub rozliczana w czasie, w zależności od tego, czy jest istotna.

Użytkowanie wieczyste to specyficzne dla polskiego prawa cywilnego prawo podmiotowe dotyczące nieruchomości gruntowej. Jego istota polega na oddaniu w użytkowanie nieruchomości gruntowej będącej własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków osobie fizycznej lub prawnej na czas określony – 99 lat (wyjątkowo może być na krócej, lecz nie mniej niż 40 lat). Dotyczy głównie gruntów położonych w granicach administracyjnych miast. Przepisy dotyczące użytkowania wieczystego gruntów zostały zawarte w kodeksie cywilnym oraz w ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. DzU z 2015 r. poz. 1774).

Jak klasyfikować

Ustawa o rachunkowości (dalej: uor) traktuje prawo użytkowania wieczystego jako odrębny środek trwały. Artykuł 3 ust. 1 pkt 15 uor stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych – rozumie się przez to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności: nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego.

Spółka nabywa...