Jak organ potraktuje zapłatę podatku przez inny podmiot

Nowy przepis dotyczący uiszczania daniny miał być wyjściem „naprzeciw potrzebom praktyki", jednak okazuje się, że regulacja ta, a zwłaszcza kierunek jej wykładni przyjęty przez fiskusa, może utrudnić rozliczenia podatników.

Katarzyna Knapik

Anna Wamej

1 stycznia br. zaczął obowiązywać nowy przepis art. 62b ordynacji podatkowej (dalej: o.p.) dotyczący zapłaty podatku. Zmiana ta, w założeniach projektodawcy, miała być wyrazem jego wyjścia „naprzeciw potrzebom praktyki i oczekiwaniom podatników" (z uzasadnienia do projektu).

Dwie sytuacje

Omówienie wskazanego rozwiązania oraz jego ocenę należy poprzedzić usystematyzowaniem dwóch podstawowych pojęć:

- zapłaty „za kogoś" oraz

- zapłaty „w czyimś imieniu".

Pierwsze pojęcie obrazuje sytuację, w której osoba trzecia płaci czyjeś zobowiązanie – zapłata taka odbywa się na rzecz wierzyciela z własnych środków osoby trzeciej. Teoretycznie zapłata może odbyć się nawet bez wiedzy i zgody dłużnika.

Z drugiej strony, zapłata „w imieniu" dłużnika oznacza czynność techniczną, polegającą na fizycznej zapłacie gotówką bądź złożeniu dyspozycji przelewu bankowego przez płacącego. Działanie takie odbywa się zgodnie z wolą dłużnika i przy posłużeniu się jego środkami pieniężnymi. Osobę wpłacającą można w takim przypadku określić mianem „przekaziciela" środków należących do dłużnika lub „wyręczyciela".

Poprzedni stan prawny

Do końca 2015 r. przepisy podatkowe nie odnosiły się wprost do wyżej opisanych sposobów...