Podnoszenie kwalifikacji czasem na przymus

Jeżeli pracownik, wbrew poleceniu przełożonego, nie weźmie udziału w szkoleniu z lenistwa, stanowi to rażące niedbalstwo i jest podstawą do rozwiązania z nim umowy w trybie natychmiastowym.

Ułatwianie pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych to jedna z podstawowych zasad prawa pracy, wynikająca z art. 17 kodeksu pracy (dalej: k.p.). Oznacza to, że z jednej strony pracodawca proponuje, wspiera, zachęca i wysyła pracownika na szkolenie, a z drugiej – jeżeli to podwładny wyrazi chęć podniesienia kwalifikacji – nie powinien mu tego bezzasadnie utrudniać.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych to według ustawodawcy zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą (art. 103[1] § 1 k.p.).

Z inicjatywy szefa

Obowiązek podnoszenia kwalifikacji może wynikać z różnych źródeł. Mogą to być m.in. postanowienia umowy o pracę lub przepisy wewnątrzzakładowe – tj. regulamin pracy, układ zbiorowy pracy, lub przepisy szczególne zwane pragmatykami służbowymi. Obowiązek szkolenia może także wynikać z wydanego przez pracodawcę polecenia.

Pracownik może oczywiście sam wystąpić z inicjatywą lub propozycją, aby w uzgodniony z pracodawcą sposób podnieść swoje kwalifikacje.

Nakaz udziału

Polecenie uczestniczenia w określonym szkoleniu może stanowić przedmiot polecenia pracodawcy, który jest dla pracownika wiążący. Z art. 100 § 1 k.p. wynika bowiem, że obowiązkiem zatrudnionego jest sumienne i staranne wykonywanie pracy oraz stosowanie się do poleceń...