Muzyczne fajerwerki na Tamizie

źródło: Getty Images

XVIII-wieczna ilustracja do „Muzyki na wodzie” Haendla.

źródło: Wikipedia

Jerzy Fryderyk Haendel (1685–1759) jest zaliczany do najwybitniejszych twórców muzyki późnego baroku.

XVII i XVIII wiek to czas wielkiego przełomu w historii muzyki. Skomponowana w 1597 r. przez Jacopo Periego pierwsza opera „Dafne" rozpoczęła epokę, w której tworzyli tacy geniusze, jak Antonio Vivaldi, Jan Sebastian Bach czy Jerzy Fryderyk Haendel.

Kazimierz Jasiński

Rok 1685 był niezwykle owocny i szczęśliwy dla świata muzyki. W Halle w Saksonii urodził się Jerzy Fryderyk Haendel, a w Eisenach w Turyngii Jan Sebastian Bach. Z kolei w Neapolu przyszedł na świat Domenico Scarlatii. Losy tych trzech muzycznych geniuszy potoczyły się różnie. Jan Sebastian Bach, uważany za najwybitniejszego kompozytora w dziejach muzyki, spędził niemal całe życie w Lipsku. Mistrz klawesynu Scarlatti podróżował po Europie, by wreszcie osiąść w Hiszpanii. A Jerzy Fryderyk Haendel po wielu europejskich podróżach w 1712 r. przybył do Anglii, gdzie po 15 latach został poddanym korony brytyjskiej.

W owym pamiętnym 1685 r. urodził się też Karol VI Habsburg, który w latach 1711–1740 nosił koronę Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Ten niezwykły władca był utalentowanym klawesynistą i kompozytorem. Jego nauczycielem muzyki był austriacki kompozytor i teoretyk muzyki Johann Joseph Fux. Trudno jednak dzisiaj znaleźć jego kompozycje lub posłuchać ich współczesnych wykonań. Zachowało się natomiast jego „Gradus ad Parnassum", całkiem udany traktat o teorii muzyki, który zwiastował nadejście klasycyzmu. Czytali go z uwagą wszyscy wielcy mistrzowie wiedeńskiej muzyki klasycznej: Wolfgang Amadeusz Mozart, Joseph Haydn oraz Ludwig van Beethoven.

Karol VI Habsburg nie był jedynym władcą epoki baroku, który zasłynął z...