Exit tax – podatek na pożegnanie z krajem

Ustawodawca żąda daniny od dochodu, którego nie tylko nie ma, ale może nigdy nie być. 
Nie zauważa, że wyprowadzający się z Polski właściciel akcji lub udziałów często nie tylko nie chce, ale wręcz nie może ich sprzedać. I że zmienia miejsce zamieszkania, bo np. jego małżonek jest 
z zagranicy. Trudno mówić wtedy o walce z optymalizacją podatkową – zauważają eksperci.

Od kilku tygodni w mediach zrobiło się głośno o pomyśle wprowadzenia do polskiego systemu podatku zwanego exit tax, czyli podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków. Minister finansów, odpowiadając na interpelację poselską, potwierdził, że takie prace trwają. W ubiegły piątek opublikowany został projekt ustawy o zmianie, między innymi, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego jednoznacznie wynika, że podatek ten będzie obejmował również osoby fizyczne zmieniające swoje miejsce zamieszkania – wyprowadzające się z Polski.

Ministerstwo Finansów argumentuje konieczność wprowadzenia podatku dostosowaniem polskich przepisów do tzw. dyrektywy ATAD, a więc uznaje to rozwiązanie za element walki z optymalizacjami podatkowymi, mimo że założeniem tej regulacji jest przeciwdziałanie erozji bazy podatkowej. Warto przybliżyć czytelnikom problematykę exit tax, a więc podatku, który od dłuższego czasu funkcjonuje w wielu krajach świata, w tym w państwach Unii Europejskiej.

Polska idzie za daleko

Koncepcja tej daniny polega na uznaniu za zdarzenie podatkowe momentu wyprowadzki (zmiany rezydencji podatkowej) podatnika z jednego kraju do innego. Przyjmuje się więc fikcję prawną, w której zmieniający miejsce zamieszkania podatnik sprzedaje posiadane przez siebie aktywa (co do zasady papiery wartościowe)...