Demon małych gier

źródło: AFP

≥Fernando Alonso (w locie za kierownicą McLarena) w ostatnią niedzielę podczas Grand Prix Belgii na torze we Spa-Francorchamps miał groźny wypadek. Na szczęście wyszedł z niego bez szwanku, podobnie jak ci, z którymi się zderzył

źródło: AFP

Na torze jest piekielnie szybki, ale równie szybko buduje niewidzialne mury w zespole

Po latach bezskutecznej pogoni za trzecim tytułem mistrzowskim Hiszpan Fernando Alonso po sezonie zawiesi starty w Formule 1. Ma już nowy cel: potrójną koronę, czyli zwycięstwa w trzech najbardziej prestiżowych wyścigach.

Dwa mistrzowskie tytuły w F1 hiszpańskiego kierowcy zdążyły już pokryć się grubą warstwą kurzu. W tym roku minie 12 lat od zwycięskiej batalii z Michaelem Schumacherem w sezonie 2006.

Rok wcześniej w zaciętej walce Alonso pokonał Kimiego Raikkonena, zostając najmłodszym wówczas czempionem w historii Formuły 1. Gdy w 2003 roku zwyciężał w Grand Prix Węgier, również dokonał tego jako najmłodszy zawodnik.

Zwykła rodzina

Od tamtej pory rywale – Sebastian Vettel czy Lewis Hamilton – przyćmili jego dorobek, mimo to Alonso uznawany jest za jednego z najwybitniejszych kierowców nie tylko swojej generacji. Statystyki nie oddają skali jego talentu i umiejętności – a te przydały mu się bardzo, bo na wyścigowe szczyty dostał się właściwie znikąd.

Chociaż Grand Prix Formuły 1 organizowano tam już w latach 50., Hiszpania pozostawała raczej na uboczu wyścigowego świata. Rządziła piłka nożna, a jeśli chodzi o maszyny z silnikami, nic nie mogło równać się z motocyklami. Gdy Alonso rozpoczynał marsz na wyścigowe szczyty, na kartach historii F1 Hiszpanów praktycznie nie było.

Dziś to właściwie nie do pomyślenia, ale rodzina Alonso nie miała ani wielkich wyścigowych tradycji, ani fortuny. Mama pracowała w supermarkecie, ojciec w fabryce...