Kredyty walutowe

Kredyty walutowe budzą wiele emocji w wymiarze społecznym i rynkowym, a prawna ocena umów mających za przedmiot kredyt walutowy może niekiedy sprawiać trudności. W judykaturze znajdziemy jednak wskazówki interpretacyjne co do niektórych wątpliwości prawnych.

Sąd Najwyższy w wyroku z 24 maja 2012 r. (II CSK 429/11, www.sn.pl) wskazał, że jest oczywiste, iż biorący kredyt, zwłaszcza długoterminowy, z przeliczeniem zobowiązań okresowych (rat spłacanego kredytu) według umówionej waluty (klauzula walutowa) ponosi ryzyko polegające albo na płaceniu mniejszych rat w walucie kredytu, albo większych, niż to wynika z obliczenia w tej walucie, gdyż na wysokość każdej raty miesięcznej wpływa wartość kursowa waluty kredytu w stosunku do waluty waloryzacji tego kredytu. Podobne ryzyko ponosi kredytodawca, który wprawdzie ma osiągnąć tylko zwrot kwoty udzielonego kredytu z odsetkami, ale w razie zawarcia klauzuli walutowej może poszczególne raty mieć większe po przeliczeniu albo mniejsze, zależnie od różnic kursowych. Nie jest to jednak zobowiązaniowe lucrum cessans, które określa się jako korzyść, która nie weszła do majątku poszkodowanego na skutek zdarzenia wyrządzającego szkodę.

Odnosząc się do znowelizowanych ustawą z 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2011 r. nr 165, poz. 984) regulacji umowy kredytu, SN zauważył, że ideą dokonania nowelizacji było utrzymanie funkcjonujących na rynku kredytów denominowanych według nowych zasad. Ustawodawca wprowadził narzędzie prawne pozwalające wyeliminować z obrotu postanowienia umowne zawierające niejasne reguły przeliczania należności kredytowych...