Mroczna historia asasynów. Część I

źródło: Bridgeman/PhotoPower

Po powrocie do Mekki w 630 r. Mahomet nakazał zniszczyć wizerunki pogańskich bóstw i ustanowił miasto centrum kultu Allaha

źródło: Bridgeman/PhotoPower

Trzeci kalif Usman ibn Affan, podobnie jak jego poprzednik, zginął z ręki skrytobójcy

źródło: Bridgeman/PhotoPower

Islam zjednoczył Arabów, dając im impuls do podbojów i stworzenia potężnego imperium

Byli jedną z najbardziej tajemniczych sekt w dziejach świata. Nizaryci, znani także jako asasyni, są utożsamiani z bezwzględnymi szyickimi zabójcami. Ale czy naprawdę byli tak podli, jak przedstawiała to sunnicka legenda?

W połowie XIII wieku rozpoczęła się szósta wyprawa krzyżowa, której celem było wyzwolenie Egiptu spod panowania arabskiego. Zakończyła się totalną katastrofą sił chrześcijańskich. Armie króla Francji Ludwika IX Świętego zostały wciągnięte w pułapkę i osaczone. Tysiące krzyżowców straciły życie, a wielu trafiło do niewoli. Nielicznym udało się uciec morzem do Outremer – państw krzyżowców stworzonych na terenie Palestyny. Tam znaleźli się w pułapce. Otoczeni zewsząd nieprzyjaznymi krajami muzułmańskimi musieli utrzymać panowanie nad Ziemią Świętą. Wśród uciekających z Egiptu był francuski kronikarz Jan z Joinville, zausznik Ludwika Świętego. W swoich zapiskach wspomina o bretońskim mnichu o imieniu Iwo, który w 1250 r. został wysłany przez króla z misją do tajemniczej muzułmańskiej społeczności żyjącej w górskich twierdzach w Syrii.

Wysłannik wydawał się zafascynowany tym, co ujrzał. Po raz pierwszy spotkał się bowiem z nieortodoksyjnym podejściem do przykazań Koranu. Zdawało się, że ta endemiczna społeczność praktykuje zarówno tradycje muzułmańskie, chrześcijańskie, jak i zaratusztriańskie. Otwartość na różne idee i wartości obudziła w Bretończyku nadzieję, że tych ludzi łatwo będzie można nawrócić na chrześcijaństwo. Dopiero po pewnym czasie dotarło do niego,...