Jak ustalać limit kosztów finansowania dłużnego

Jeżeli kwota nadwyżki kosztów związanych z uzyskaniem od innych podmiotów środków finansowych i z korzystaniem z nich nie przekracza 3 mln zł w roku podatkowym, to spółka ma prawo w całości ująć poniesione wydatki w wyniku podatkowym.

Obecne zasady wyłączania z kosztów podatkowych określonej wysokości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego są efektem implementacji do krajowego porządku prawnego regulacji dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 (czyli tzw. Dyrektywy ATAD). Reguły określone w art. 15c ustawy o CIT obowiązujące od 1 stycznia 2018 r., w przeciwieństwie do stosowanego wcześniej mechanizmu tzw. cienkiej kapitalizacji, dotyczą również finansowania udzielanego przez podmioty, które nie są powiązane z podatnikiem.

Źródło w przepisach

Zasady ograniczające możliwość zaliczania do kosztów podatkowych odsetek, a także innych opłat związanych z udzielonym podatnikowi finansowaniem (łącznie jako koszty finansowania dłużnego) zostały określone w art. 15c ustawy o CIT. Podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30 proc. kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których...