(Nie?)rzeczywiste oczekiwania, czyli rzeczywiste problemy

Regulacje dotyczące podatku u źródła, które weszły w życie w tym roku, są nieostre, zawierają subiektywne kryteria stosowania zwolnienia lub niższej stawki, a także nakładają na polskich płatników liczne obciążenia administracyjne.

Zmiany w zakresie podatku u źródła, które weszły w życie 1 lipca 2019 r. (a częściowo zostały wprowadzone do ustawy o CIT od 1 stycznia 2019 r.), będą miały istotny wpływ na opodatkowanie odsetek i należności licencyjnych płaconych do podatników niemających w Polsce siedziby lub zarządu (tzw. nierezydenci). Od odsetek oraz należności licencyjnych (patrz ramka) należny jest podatek u źródła w wysokości 20 proc.

Obowiązek pobrania podatku u źródła ciąży na płatnikach – osobach prawnych i fizycznych (prowadzących działalność gospodarczą) oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które dokonują wypłat na rzecz nierezydentów ze wskazanych wyżej tytułów.

Ważne są umowy międzynarodowe

Przy analizie przepisów dotyczących opodatkowania transgranicznych płatności odsetek i należności licencyjnych, konieczne jest dodatkowo uwzględnienie regulacji właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Umowy te nie mogą stanowić samoistnej podstawy do opodatkowania takich płatności (jeżeli taki obowiązek nie wynika z polskich przepisów wewnętrznych). Zawierają one jednak autonomiczne pojęcia odsetek i należności licencyjnych, modyfikując w praktyce obowiązek pobrania podatku u źródła od takich wypłat.

Ustawa o CIT przewiduje zwolnienie z podatku u źródła dla...