Linia bezpośrednia w lokalnym wytwarzaniu energii elektrycznej

7 września 2023 r. weszła w życie długo oczekiwana nowelizacja Prawa energetycznego. Zmiany dotyczą między innymi linii bezpośredniej i mają na celu „odmrożenie” i zwiększenie dostępności tej instytucji dla odbiorców.

W poprzednim stanie prawnym, przepisy i praktyka regulacyjna w zakresie linii bezpośredniej były często postrzegane jako jedna z kluczowych barier w rozwoju lokalnego, rozproszonego wytwarzania energii elektrycznej, blokująca faktyczną możliwość sprzedaży energii elektrycznej bezpośrednio między wytwórcą a odbiorcą końcowym, z pominięciem sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej. W uproszczeniu, budowa linii bezpośredniej wymagała zgody Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) w formie decyzji. Uzyskanie takiej zgody było w praktyce możliwe jedynie w wyjątkowej sytuacji, gdy odbiorca nie miał dostępu do sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej i nie mógł zostać do takiej sieci przyłączony.

Dotychczasowa definicja linii bezpośredniej nie była spójna z prawem unijnym. Sama treść definicji budziła ponadto istotne wątpliwości, czy odbiorca korzystający ze swojej jednostki wytwórczej na potrzeby własnego zużycia, ale wprowadzający nadwyżki energii elektrycznej do sieci, korzysta z linii bezpośredniej i powinien uzyskać uprzednią zgodę Prezesa URE na jej budowę.

Nowa definicja linii bezpośredniej

Istotą linii bezpośredniej jest zapewnienie bezpośrednich dostaw energii elektrycznej między wytwórcą energii elektrycznej a jej odbiorcą, z pominięciem „publicznej” sieci dystrybucyjnej lub przesyłowej.

W aktualnym stanie prawnym istnieją dwa rodzaje linii...