![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nienaruszalne po Sąd Ostateczny
W czasie I wojny światowej we Wrocławiu odnaleziony został nagrobek kantora Dawida ben Szaloma zmarłego 4 sierpnia 1203 r. Nagrobek ten, najstarszy na ziemiach polskich, obecnie stoi w lapidarium na miejscowym cmentarzu żydowskim
Kirkut, kierkow, kierchol (od niemieckiego słowa Kirchhof oznaczającego dziedziniec kościelny, na którym grzebano zmarłych) – to najpowszechniej używane przez Polaków określenie cmentarza żydowskiego. Żydzi najczęściej nazywali cmentarz bejs ojlem, co jest żydowską zniekształconą formą hebrajskiego bet olam – dom światła (wiecznego). Inne hebrajskie nazwy cmentarza to bet moed, lechol chaj, bet chajim – dom życia (wiecznego), bet kwarot – dom grobów.
Jednym z najważniejszych zadań nowo powstającej gminy żydowskiej było uzyskanie miejsca na założenie cmentarza. Posiadanie cmentarza kończyło okres jej organizacji, dawało samodzielność i uniezależnienie od macierzystej gminy. Cmentarze mieściły się w murach miasta, nieraz przy synagogach, a z braku miejsca poza murami. Cmentarze żydowskie znajdowały się pod ochroną władcy, co gwarantował Żydom wielkopolskim Statut kaliski, a którego zapisy Kazimierz Wielki rozszerzył na Żydów całej Polski.
Cmentarz jest miejscem nienaruszalnym do dnia Sądu Ostatecznego, gdy wszyscy zmarli powstaną z grobów....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
