Rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 8 sierpnia 1997 roku w sprawie orzekania o niezdolności do pracy do celów rentowych

Na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy z 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. nr 40, poz. 267, z 1984 r. nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. nr 1, poz. 1, z 1989 r. nr 35, poz. 190 i 192, z 1990 r. nr 10, poz. 58 i 61, nr 36, poz. 206, nr 66, poz. 390 i nr 87, poz. 506, z 1991 r. nr 7, poz. 24, nr 80, poz. 350 i nr 94, poz. 422, z 1992 r. nr 21, poz. 84 i nr 64, poz. 321, z 1994 r. nr 74, poz. 339 i nr 108, poz. 516, z 1995 r. nr 4, poz. 17, z 1996 r. nr 100, poz. 461, nr 136, poz. 636 i nr 147, poz. 687 oraz z 1997 r. nr 28, poz. 153 i nr 95, poz. 569) zarządza się, co następuje:

¤ 1. 1. Orzekanie o niezdolności do pracy osób ubiegających się o świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i ubezpieczeniu społecznym oraz o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych należy do zadań lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "lekarzem orzecznikiem".

2. Lekarz orzecznik działa w oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zwanego dalej "Zakładem".

3. Lekarzem orzecznikiem może byś lekarz, który:

1) jest specjalistą, w szczególności w zakresie następujących dziedzin medycyny:...