![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Zatrudnienie adiunktów: nieporozumienia i niejasności
Ustawa o szkolnictwie wyższym
Zatrudnienie adiunktów: nieporozumienia i niejasności
Janusz Guść
Charakter prawny stosunku pracy adiunkta budzi w praktyce funkcjonowania szkół wyższych wiele nieporozumień i niejasności. Problem sprowadza się w istocie do wykładni jednego przepisu -- art. 88 ustawy o szkolnictwie wyższym (dalej: u. s. w. ). Zgodnie z jego ust 1: "Na stanowisko adiunkta mianuje się na czas nieokreślony"; ust. 2 stanowi zaś: "Okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nie mającej stopnia naukowego doktora habilitowanego nie powinien przekroczyć dziewięciu lat, chyba że statut uczelni określi dłuższy okres". Powołajmy jeszcze art. 94 ust. 2 u. s. w. : "Rozwiązanie stosunku pracy z adiunktem (. .. ) mianowanym na czas nieokreślony następuje na mocy decyzji właściwego organu, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, z końcem roku akademickiego, w którym upłynął okres zatrudnienia, októrym mowa w art. 88 ust. 2 (. .. )".
Spotyka się czasami, na szczęście rzadko, pogląd, że stosunek pracy adiunkta z upływem lat dziewięciu, lub dłuższego okresu wskazanego w statucie, wygasa. Wykładnia taka jest sprzeczna z art. 88 ust. 1 i art. 94 ust. 2 u. s. w. Mianowanie na czas nieokreślony oznacza, że stosunek pracy wymaga wypowiedzenia w trybie art. 94 ust. 2 u. s. w. Brak wypowiedzenia oznacza...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
