![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Policja nie wie, jak szukać Polaków
Historia zaginionego we Włoszech Jerzego Wilczyńskiego pokazuje, że obywatel może liczyć wyłącznie na siebie
Starając się o odnalezienie syna, rodzice Jerzego Wilczyńskiego nie uzyskali żadnej pomocy od polskiej policji. Teraz domagają się zmian jej procedur.
19 grudnia 2011 r. 26-letni Jerzy Wilczyński nie przyszedł do pracy. Od kilku miesięcy pracował w Mediolanie, we włoskim oddziale firmy ubezpieczeniowej. Dyrektor syna poinformował ich, że Jerzy zaginął. Poprosił ich, żeby polskiej policji zgłosili zaginięcie syna. Ta miała umieścić zdjęcie Jerzego w międzynarodowej bazie poszukiwanych. To pomogłoby uruchomić poszukiwania we Włoszech.
Wilczyńscy zadzwonili do komisariatu Warszawa Wawer. Wtedy zaczęła się ich walka o to, by zgłoszenie w ogóle przyjęto. Dzwonili kilkakrotnie do rejonowej komendy i na alarmowy numer 112. Od dyżurującego funkcjonariusza policji usłyszeli, że ich syn pewnie poszedł na balangę, więc niepotrzebnie zajmują czas. Gdy przyszli do komisariatu, po 40 minutach oczekiwania usłyszeli, że zostaną przyjęci następnego dnia. W końcu pojechali na komendę do sąsiedniej dzielnicy. Tam zostali przyjęci po godz. 21. Złożyli zawiadomienie, ale problem pojawił się z zeskanowaniem zdjęcia syna, bo w komisariacie nie było skanera. – Policjant, który nas przyjął, zapewnił, że zaraz wprowadzi dane syna do komputera na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
