Za duże, żeby upaść

źródło: EN

Adam Smith stworzył model gospodarki gwarantujący wolność jednostkom

źródło: AFP

Zwroty z inwestycji, jakie oferował Bernard Madoff, były matematycznie niemożliwe. Przez 9 lat nikt z urzędników nadzoru bankowego się tym nie przejmował

Czy wielkie korporacje są zagrożeniem dla demokracji? Skąd! Są jej podporą! Oczywiście takiej demokracji, jaką dziś mamy: plebiscytowej, w której władzę zdobywają nie mężowie stanu, tylko chippendales ładnie wypadający w telewizji

Krach w sektorze finansowym, jaki zaczął się w 2008 roku wraz z bankructwem „banku" Lehman Brothers, który tak naprawdę był „bankiem inwestycyjnym", czyli nie żadnym „bankiem", tylko firmą konsultingową, wywołał falę oburzenia na kapitalizm i liberalizm, szczególnie ten z przedrostkiem „neo". Uosobieniem wszelkiego zła są w „neoliberalnym kapitalizmie" korporacje. Ale czy to aby na pewno one są jego uosobieniem?

Kapitalizm to system oparty na trzech fundamentach: własności prywatnej, wolności gospodarczej i odpowiedzialności. Odpowiedzialności swoją własnością za skutki swoich wolnych wyborów. A czy dzisiejsze największe korporacje, których akcje notowane są na największych giełdach świata, mają prywatnych właścicieli, którzy realizując swoją wolność, podejmują decyzje gospodarcze dotyczące swojego majątku i odpowiadają nim za skutki swoich decyzji? Wolne żarty. Dziś rządzą w największych korporacjach nie właściciele, tylko wynajęci urzędnicy korporacyjni. Czyli używając coraz popularniejszej ostatnio terminologii marksistowskiej „klasa robotnicza". Doskonale rozumieją się oni z urzędnikami państwowymi, bo to także urzędnicy.

Jak urzędnik z urzędnikiem

Różnica między nimi polega na tym, że jedni zarządzają pieniędzmi podatników, a drudzy akcjonariuszy. Podobieństw zaś jest o wiele więcej. Po pierwsze i ci, i ci...