Slow food, powolny seks, niespieszna rewolucja

Ruchy na rzecz „spowolnienia tempa życia” to w wielu przypadkach odświeżone idee lewicy z lat sześćdziesiątych. Tantra, antypedagogika, antykapitalizm – to wszystko już było

Eksperyment był prosty i bardzo pouczający, a przeprowadzony w czasach, kiedy świat nie miał jeszcze takiego bzika na punkcie zdrowej żywności jak teraz. Mój znajomy R., dumny posiadacz pierwszego w życiu sklepu warzywno-owocowego, pewnego dnia posortował przywiezione jabłka (jednego gatunku i od jednego dostawcy) na dwie grupy: duże, ładne i rumiane oraz małe, brzydkie i mniej dojrzałe. Na tych pierwszych umieścił kartkę „jabłka", na drugich „jabłka ekologiczne". Jak myślicie, które cieszyły się większym zainteresowaniem?

Działo się to w polskim mieście średniej wielkości, w połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Mało kto słyszał wtedy w Polsce o ruchu Slow Food i jego kolejnych klonach, ale ekologiczny bzik żywnościowy już zataczał coraz szersze kręgi. W końcu dobry smak i zdrowie są bezcenne. Jak bardzo? Warto zadać to pytanie właścicielowi mojego osiedlowego eko-sklepiku (nazwijmy go, powiedzmy, „Organic Food"), który żąda o 20 zł więcej za butelkę tego samego kwaśnego regionalnego wina portugalskiego (oczywiście z napisem „organic"), które za połowę mniej mogę kupić w niedalekim markecie. Wiadomo, bez konserwantów, dobre dla serca, ekologiczne – musi  kosztować.

Włoski wynalazek

Carlo Petrini jest w Polsce znany z dwóch książek: „Slow Food. Produkty regionalne robią karierę" (napisana z Benem Watsonem) oraz „Slow...