Trzynaste wynagrodzenie podnosi wysokość zasiłków

Nagrodę roczną wlicza się do podstawy wymiaru należności za czas absencji zdrowotnej w proporcji 1/12 jej stawki. Nie zawsze chodzi tu o kwotę faktycznie otrzymaną

Trzynastkę, podobnie jak inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy roczne, można uwzględnić w podstawie wymiaru zasiłku pod warunkiem, że jest zmniejszana za czas niezdolności do pracy. Powinno to jasno wynikać z przepisów wewnątrzzakładowych.

Taki roczny składnik wynagrodzenia uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej za rok kalendarzowy poprzedzający miesiąc powstania niezdolności do pracy (art. 42 ust. 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.; dalej ustawa zasiłkowa).

Jeśli przepisy zakładowe nie mówią, czy roczny składnik pensji jest zmniejszany za czas absencji zdrowotnej, przyjmuje się, że nie przysługuje on za takie okresy nieobecności. Tym samym uznaje się, że powinien zwiększać podstawę zasiłkową. Jednak gdy trzynastka nie została wypłacona w pełnej wysokości za miniony rok, nie można uzupełnić jej wysokości przed liczeniem zasiłku. Przyjmuje się ją wtedy w równowartości 1/12 faktycznie wypłaconej kwoty.

Jeśli jednak, mimo braku odpowiednich postanowień w przepisach płacowych, pracownik zachowuje prawo do nagrody również za czas niezdolności do pracy, nie ma podstaw, by ten składnik uwzględniać ustalając wysokość zasiłku z ubezpieczenia społecznego.

Do...