Elastyczność to nie pełna swoboda

źródło: materiały prasowe

Wabikiem na pracowników, szczególnie tych młodych, jest zapewnienie im jak największej wolności i decyzyjności 
co do godzin i miejsca realizacji obowiązków. Idąc im na rękę, trzeba działać w granicach prawa.

Dla nowego pokolenia na rynku pracy samo wynagrodzenie czy satysfakcja z wykonywanych zadań nie jest już priorytetem przy wyborze ofert zatrudnienia. Młodych przyciągają pakiety socjalne proponowane przez firmy oraz „wolność" w pracy. To osoby bardziej mobilne niż starsze generacje. Oczekują elastyczności pracodawcy co do miejsca, godzin i formy pracy.

O konieczności spełnienia tych kryteriów wiedzą już rekrutujący na stanowiska, na które bardzo trudno znaleźć dobrego specjalistę. Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom kandydatów, firmy próbują stworzyć im elastyczne warunki pracy. Niestety, ograniczają je przepisy.

Szukanie rozwiązań

Co do zasady kodeks pracy nie pozwala, aby to zatrudniony decydował, kiedy, gdzie i o której rozpocznie pracę. Nawiązując stosunek pracy, pracownik zobowiązuje się wykonywać pracę określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w wyznaczonym przez niego miejscu i czasie.

Są jednak modele zatrudnienia czy systemy umożliwiające uelastycznienie tradycyjnej pracy biurowej. Największą swobodę daje etatowcowi zadaniowy czas pracy (art. 140 k.p.). To forma, w której szef nie określa godzin pracy, lecz właśnie zadania do wykonania. W rezultacie pracownik może elastycznie kształtować długość dnia pracy, a nawet liczbę dni pracy czy decydować o liczbie i czasie trwania przerw.

Żaden przepis...