![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Poręczenie za długi szpitala może być nieważne
Czynność prawna mająca na celu zmianę wierzyciela samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej może nastąpić po wyrażeniu zgody przez podmiot tworzący. Czynnością wymagającą zgody organu założycielskiego jest także umowa poręczenia za zobowiązania zakładu opieki zdrowotnej.
Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 13 stycznia 2016 r., II CSK 379/15.
Samodzielny publiczny szpital kliniczny zawarł z kilkoma przedsiębiorcami umowy na dostawę różnych towarów i usług. Przewidywały one klauzule zakazujące kontrahentom szpitala zawierania bez jego pisemnej zgody umów poręczenia za zobowiązania szpitala oraz umów cesji wierzytelności. Przedsiębiorcy dostarczyli szpitalowi objęte umowami usługi i towary, wystawili faktury VAT, ale szpital nie zapłacił.
Spółka akcyjna trudniąca się m.in. finansową działalnością usługową zawarła z każdym z ww. przedsiębiorców umowy o współpracy w zakresie zarządzanie płynnością, w których poręczyła za zobowiązania szpitala wobec tych podmiotów, powstałe z tytułu świadczonych na rzecz szpitala dostaw i usług, do kwot wskazanych w poszczególnych umowach poręczenia. Strony umów poręczenia ustaliły, że w przypadku nieuiszczenia przez szpital należności wynikających z faktur spłaci je poręczyciel (spółka) i w zakresie spłaconej kwoty stanie się wierzycielem szpitala. Szpital został zawiadomiony o zawarciu umów poręczenia, jednak mimo wezwań nie uregulował na rzecz wierzycieli zaległych zobowiązań objętych poręczeniem...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
