Kiedy wierzytelności nieściągalne są kosztem

Gdy przedsiębiorca nie jest w stanie odzyskać należności 
od nierzetelnych kontrahentów, może ująć je w rachunku podatkowym. Jednym z warunków jest jednak uprawdopodobnienie nieściągalności tych kwot.

Jestem przedsiębiorcą, prowadzę podatkową księgę przychodów i rozchodów. Posiadam wobec kontrahentów wiele wierzytelności, których już raczej nie uda mi się odzyskać (np. ze względu na upadłość kontrahenta). Czy wierzytelności takie mogę zaliczać do kosztów uzyskania przychodów? – pyta czytelnik.

Co do zasady, wierzytelności nieściągalne nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT. W drodze wyjątku istnieje jednak możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności, jeżeli łącznie spełnione są trzy warunki:

1) wierzytelności zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne,

2) wierzytelności zostały odpisane jako nieściągalne,

3) nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona.

Netto, czyli bez VAT

Ad. 1 Nie jest możliwe zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu należnego VAT zawartego w wierzytelnościach odpisanych jako nieściągalne. Podatek ten nie stanowi bowiem przychodu podatników podatku dochodowego (zob. art. 14 ust. 1 ustawy o PIT). W konsekwencji, zawierające należny VAT wierzytelności odpisane jako nieściągalne mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów tylko w kwotach netto (zob. przykładowo wyrok WSA w Krakowie z 20 grudnia 2006...