Najwyżej 33 miesiące terminowego związania

Nie ma już umowy na czas wykonania określonej pracy. Wyrównały się okresy wypowiedzeń dla obu form zatrudnienia – terminowego i bezterminowego – i zależą one od stażu pracy.

Zmiany wprowadzone w dużej nowelizacji niejako „uporządkowały" rodzaje umów proponowanych osobom przyjmowanym na etat.

Od 22 lutego 2016 r. nie można już zawrzeć umowy na czas wykonania określonej pracy. Ta forma zatrudnienia zniknęła z kodeksu. Jednak zawarte wcześniej takie angaże będą trwały do czasu spełnienia warunku (zakończenia wykonywanej pracy) powodującego ich rozwiązanie i wejście w życie nowelizacji nie zmieniło charakteru tych umów.

W kodeksie pozostały natomiast – choć z modyfikacjami – umowy:

- na okres próbny,

- na czas określony,

- na czas nieokreślony.

Nie zmieniły się natomiast inne wymogi. Nadal umowa o pracę musi składać się z kilku elementów. Zgodnie z art. 29 kodeksu pracy umowa o pracę powinna określać strony i rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności: rodzaj pracy, miejsce jej wykonywania, wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy z podaniem składników wynagrodzenia, wymiar czasu pracy i termin rozpoczęcia pracy.

Na okres próbny

Od 22 lutego w myśl art. 25 § 2 k.p. umowę o pracę na okres próbny...