Dobry rok krótkiej formy

źródło: materiały prasowe

Królestwo za mgłą Zofia Posmysz, Michał Wójcik; Jedna z najbardziej niedocenionych pisarek. Wszyscy kojarzą ją z „Pasażerką” zekranizowaną przez Munka, ale już niewielu pamięta jej inne znakomite książki. W wywiadzie rzece (Wyd. Znak) opowiada fascynującą historię swojego życia. To portret niezwykłej kobiety i pokolenia, które odchodzi.

źródło: materiały prasowe

Wzgórze psów Jakub Żulczyk; Kryminalny dreszczowiec z akcją osadzoną na Mazurach (Wyd. Świat Książki). Dostarcza wciągającej fabuły i mocnych scen, ale w gruncie rzeczy jest czymś więcej. To przenikliwy portret społeczny, a przede wszystkim opowieść o tym, że najważniejsze śledztwa w życiu prowadzimy we własnej sprawie.

źródło: materiały prasowe

Pan wszystkich krów Andrzej Dybczak; Dybczak to literacki outsider, który uprawia pisarstwo na własnych warunkach. Pisze o tym, co zobaczył, i o ludziach, których spotkał. To książka napisana bez kalkulacji, bez promocyjnego zadęcia, na przekór modom. Bezinteresowna literatura w krystalicznej postaci (Wyd. Nisza).

Bilans 2017: Wysyp opowiadań, parę ważnych biografii, ale ciągle mało współczesnych powieści o Polsce tu i teraz.

Podsumowania dają przede wszystkim możliwość zauważenia książek, które zostały pominięte w momencie ukazania się ich w księgarniach. Chodzi najczęściej o pozycje z małych wydawnictw, które mają słabszą siłę promocyjnego przebicia w porównaniu z największymi oficynami. Te potrafią wylansować i najbardziej przeciętne czytadło.

Małe wielkie książki

Przeoczoną perełką był „Pan wszystkich krów" Andrzeja Dybczaka, twórcy trzymającego się na uboczu pisarskiego światka. Reportera, podróżnika, a przede wszystkim wielce utalentowanego literata. W wydawnictwie Nisza opublikował tom opowiadań, które zachwycają sposobem, w jaki Dybczak opowiada o człowieku, o jego relacjach z naturą i zmaganiach z materią codzienności. To proza wrażliwa na detal, ale nie manieryczna, a poza tym także niezwykle autentyczna. Nie ma w niej żadnych fałszywych tonów.

Druga mała wielka książka to „Po trochu" 29-letniej Weroniki Gogoli wydana przez Książkowe Klimaty, zbiór opowiadań układających się w spójną opowieść o dorastaniu dziewczynki ze wsi, opisującej swój najbliższy świat. Książka dorównuje przepięknym „Gugułom" Wioletty...