Angielska inwigilacja i jej polski odpowiednik

źródło: AdobeStock

Największe kontrowersje budzi przyznanie służbom szerokich uprawnień do przechwytywania z sieci danych masowych

Strona prokuratury | Wprowadzenie IPA miało uporządkować uprawnienia organów ścigania w stosowaniu nowoczesnej inwigilacji

Wielka Brytania ma teraz prawo inwigilowania bardziej dostosowane do dyktatury niż do demokracji – powiedział Jim Killock, dyrektor Open Rights Group, organizacji broniącej wolności internetu, gdy brytyjski organ prawodawczy uchwalił Investigatory Powers Act (IPA). Po 12 miesiącach debaty w parlamencie 29 listopada 2016 r. ustawa uzyskała królewską zgodę na wejście w życie i stała się obowiązującym prawem. Mając jednak na uwadze specyfikę prawa anglosaskiego, spodziewany termin obowiązywania wszystkich regulacji IPA to rok 2018 (tak wynika z informacji uzyskanych przeze mnie z Home Office).

Wprowadzenie IPA miało: uporządkować w jednym dokumencie uprawnienia organów ścigania m.in. w stosowaniu nowoczesnych metod inwigilacji;wprowadzić efektywne formy sądowego nadzoru nad wykonywaniem czynności operacyjnych oraz dostosować przepisy do wyzwań epoki cyfrowej.

Warto się przyjrzeć IPA choćby dlatego, że stał się elementem dyskusji o granicach „legalnego hakingu" w kontekście praw i wolności obywatelskich. Taka debata prowadzona jest także w Polsce, z apogeum w 2016 r., gdy w styczniu Sejm uchwalił zmiany w ustawie o Policji, a w czerwcu ustawę antyterrorystyczną.

IPA jest odpowiedzią rządu brytyjskiego na nowe rozwiązania technologiczne w cyberprzestrzeni, a bezpośrednim impulsem do jej wprowadzenia była fala zamachów przelewająca się od kilku lat przez Europę. Amber Rudd (od 13 lipca 2016...