Otwarcie w roku barykad

źródło: AFP

Rafael Nadal zagra w tym roku w Paryżu o 11. zwycięstwo w turnieju Roland Garros.

W 1968 roku zaczęła się nowa era i gra o coraz większe pieniądze. Studenci robili rewolucję, a na kortach w Paryżu pierwszy raz w Wielkim Szlemie grali zawodowcy. Tegoroczny turniej Roland Garros zaczął się wczoraj.

To jeden z paradoksów historii sportu – 50 lat temu, w gorącym roku młodzieżowych demonstracji i okrzyków „Precz z konsumpcjonizmem!", zaczęła się „open era", czyli godzenie profesjonalizmu i amatorstwa na kortach tenisowych.

Podział trwał od dekad, wydawało się, że jest nienaruszalny. W teorii, zdecydowana większość tenisistów w latach powojennych była amatorami, którzy rywalizowali dla czystej radości gry. Najlepsi z najlepszych korzystali z prestiżu uczestnictwa w turniejach wielkoszlemowych w Australii, Francji, Wielkiej Brytanii i USA oraz w Pucharze Davisa, a także innych imprezach o ustalonej renomie.

Amatorzy moralnie wątpliwi

W praktyce było inaczej. O wielu mistrzach rakiety mówiono, że ich działanie to „shamateurism" (od połączenia „shame", czyli wstyd, i „amateurism", czyli amatorstwo), bo wiedziano, że przyjmują wypłaty pod stołem, że ich udział w turniejach kosztuje, tylko wypłaty od organizatorów muszą być ukryte przed opinią publiczną.

Niektórzy nie chcieli obłudy. Chcieli jawnie zarabiać na talencie i pracy, krótko mówiąc: pragnęli zostać profesjonalistami. Koszt takiej decyzji w latach 50. był wysoki – zarobki niepewne, trud zdobywania środków do życia duży, zakaz...