Niezabliźnione rany Afryki

źródło: Englertem Transatlantyk/materiały Prasowe

Etienne Kallos przygotował film we współpracy z polskim operatorem Michałem

źródło: Transatlantyk

Etienne Kallos | Autor „Żniw", które otworzyły Transatlantyk w Łodzi, mówi Barbarze Hollender o południowej Afryce.

Rz: Dlaczego tak rzadko oglądamy filmy nakręcone w Afryce Południowej?

Etienne Kallos: Bo nasze kino wciąż jest bardzo wątłe. Mamy świetnie wyszkolone ekipy – najwyższej klasy techników filmowych, którzy pracują z zagranicznymi reżyserami szukającymi w Afryce Południowej plenerów. Ale brakuje nam twórców, nawet niezależnych, którzy opowiadaliby własne historie.

To zaskakujące. Jeśli patrzy się na Afrykę z europejskiej perspektywy, wydaje się, że tematy leżą na ulicy.

Problem w tym, że Europejczykom nasz kraj kojarzy się niemal wyłącznie z apartheidem. Tymczasem nowe pokolenie Afrykanerów żyje już w innej rzeczywistości i szuka w niej dla siebie miejsca. Ja chciałem zrobić film o dzisiejszej Afryce Południowej. Ale ona ma bardzo wiele różnych twarzy. Starałem się uchwycić jedną z nich. Opowiedzieć o rejonie zwanym Wolnym Państwem, zamieszkanym głównie przez mniejszości etniczne białych Afrykanerów, pokazać doświadczenie życia w postkolonialnym, wciąż patriarchalnym świecie, opierającym się wszelkim zmianom. I o próbie bycia sobą w konserwatywnym, nieznoszącym inności środowisku.

„Żniwa" są opowieścią o szukaniu tożsamości.

W RPA jest wiele różnych tradycji, 11 języków, mnóstwo dawnych konfliktów i niezabliźnionych ran. O tożsamości...