Łabędzi śpiew OFE

źródło: Rzeczpospolita

Nawet jeśli stopy zwrotu z rynku kapitałowego 
bywają okresowo wyższe, to w długim okresie korzystna formuła waloryzacji i brak opłat 
na kontach ZUS dają przyszłemu emerytowi 
nieco wyższą premię.

W obliczu planowanej przez rząd ostatecznej likwidacji otwartych funduszy emerytalnych (OFE) warto się pokusić o ocenę reformy emerytalnej rozpoczętej w 1999 r. Publiczne reakcje na nią są krańcowo różne. Wiele osób czuje się oszukanych niskim świadczeniem z OFE w porównaniu z obietnicą „emerytury pod palmami". Inni są zawiedzeni „zamachem na OFE" czy „demontażem reformy". Wreszcie ze środowiska OFE słychać łabędzi śpiew, że mogłoby być tak pięknie...

W tym zgiełku pretensji umyka istota reformy sprzed 20 lat, a zwłaszcza ocena tego, co dla klienta OFE jest najważniejsze, czyli wysokości realnej stopy zwrotu netto z dokonanego wyboru, a właściwie kilku wyborów. Pierwszym był wybór na początku reformy w 1999 r., kiedy osoby w wieku 30–50 lat mogły wybrać ZUS albo OFE. Kolejnego wyboru członkowie OFE mogli dokonać w 2014 r. i przekierować składki z OFE do ZUS. Na początku 2020 r. po raz kolejny 15,8 mln członków OFE stanie w obliczu jeszcze jednej nieodwracalnej decyzji o wyborze pomiędzy transferem wszystkich środków do ZUS a pozostaniem w przekształconych z OFE na IKE funduszach.

Ocena minionych 20 lat może nie dać jednoznacznej odpowiedzi, jaką decyzję warto podjąć, ale może pomóc w ustaleniu kryteriów wyboru, zważyć indywidualne preferencje, zweryfikować iluzje. Niewątpliwie wiodącym kryterium jest zawsze wysokość...