Klątwa faraonów

źródło: Getty Images

Artystyczna wizja przedstawiająca Howarda Cartera i lorda George’a Carnarvona zaraz po wejściu do grobowca faraona Tutanchamona

źródło: Getty Images

Dr Zahi Hawass ogląda jedną z trzech trumien, w których złożono mumię Tutanchamona

źródło: EAST NEWS

Howard Carter (z lewej) i lord George Carnarvon przy wejściu do grobowca Tutanchamona

Przyjęło się uważać, że legenda klątwy faraonów zrodziła się dopiero po nagłej śmierci lorda Carnarvona, kilka miesięcy po odkryciu w 1922 r. grobowca faraona Tutanchamona w Dolinie Królów. W rzeczywistości jest ona znacznie starsza.

Legenda klątwy faraonów narodziła się prawdopodobnie już ok. VII wieku, kiedy Arabowie podbili Egipt, lecz w żaden sposób nie mogli sobie poradzić z odczytaniem starożytnych hieroglifów. Uznali więc, że tajemnicze znaki mają magiczny charakter, a pierwsza arabska książka na ten temat powstała w 1699 r.

Muzułmańscy pisarze ostrzegali w swych dziełach, że starożytni egipscy kapłani stosowali magiczne obrządki podczas uroczystości pogrzebowych. Później, na początku XIX wieku, Jean François Champollion złamał tajemnicę hieroglifów i wtedy nagrobne inskrypcje objawiły treści faktycznie zawierające klątwy pod adresem rabusiów grobów.

Egipcjanie pieczętowali wejścia do grobów. Nie były to jednak zwykłe pieczęcie. Starożytni inżynierowie blokowali korytarze masywnymi płytami bądź kamiennymi blokami. Na nieproszonych gości były przygotowane rozmaite „niespodzianki", jak dziury w podłogach, drzwi pułapki prowadzące donikąd, fałszywe komnaty czy labirynty korytarzy tak wymyślne, że całkowicie zdezorientowani rabusie umierali, nie mogąc znaleźć wyjścia, o ile wcześniej nie zabiły ich głazy odrywające się od sufitu lub ścian. Podłogi i ściany bogato wyposażonych grobowców pokryte były często sproszkowanym hematytem, co potwierdzili archeolodzy egipscy w 1996 r.

Innym, metafizycznym sposobem chronienia miejsc wiecznego spoczynku faraonów były...