Lubię dużo wiedzieć

autor zdjęcia: bartosz jankowski

źródło: Fotorzepa

autor zdjęcia: Roman Bosiacki

źródło: Fotorzepa

Nie jestem z tych, co mówią, że u nas najlepiej, bo są pierogi i ziemniaki. Kusi mnie świat

Jarosław Hampel, wicelider mistrzostw świata na żużlu, o ryzyku, podróżach i nurkowaniu

Rz: Żużlowcy często słyszą od rodzin: zwolnij, sprzedaj motocykle, to jest zbyt niebezpieczne?

Jarosław Hampel: Moja żona wie, że to nie miałoby sensu. Rozstanie z torem nie wchodzi w grę. Kocham żużel. Nie jest całym moim światem, nie oddycham metanolem. Ale zależy mi na wyniku i chcę mieć radość ze ścigania. Kilka lat temu Tony Rickardsson, sześciokrotny mistrz świata, powiedział mi w Cardiff, że chęć zwyciężania trzeba mieć zakodowaną w sercu. Namalować sobie cel na tarczy, takiej jak do rzutków, i starać się trafić w dziesiątkę. Pilnuję każdego szczegółu, nie chcę zarzucić sobie kiedyś, że nie zostałem mistrzem świata, bo zaniedbałem jakiś drobiazg. Ale w tym zwariowanym świecie to rodzina daje mi poczucie, że warto robić coś poza sportem.

Wielu mistrzów, nie tylko sportów motorowych, bo również tenisiści, jak John McEnroe, uważało że obecność bliskich na zawodach nie służy sportowcowi. Zaprosiłby pan rodzinę, gdyby stawką był tytuł mistrza świata?

Nie paraliżuje mnie świadomość, że oni są na trybunach. Ale potrzebuję samotności przed zawodami. Pół godziny przed meczem mógłbym zamknąć się w ciemni. Czuję się wtedy jak wojownik. Nikt nie wkracza na terytorium mojego państewka. Moi mechanicy wyczuwają ten moment, kiedy powinni zamilknąć. Nie muszę im nic mówić.

A jest pan ostrożniejszy, od kiedy żona i córka czekają w...