Polska mocarstwowa?

autor zdjęcia: Darek Golik

źródło: Fotorzepa

Polityka państwowa pozbawiona ambicji jest szkodliwa z punktu widzenia dalekosiężnych interesów narodu. Ambicje te jednak nie powinny być wygórowane – pisze publicysta

Jedną z najbardziej popularnych koncepcji politycznych okresu międzywojennego w naszym kraju była idea Polski mocarstwowej. Do jej zwolenników należeli ludzie różnych obozów: od piłsudczyków przez konserwatystów do narodowo-katolickiej prawicy.

Nic też dziwnego, że treści, jakie przypisywano hasłu Polski mocarstwowej, były rozmaite. Wspólny był wszakże jego podstawowy trzon.

Autoiluzja II RP

Polska jest państwem, a Polacy narodem, który ze względu na swoje położenie w Europie, liczebność, potencjał gospodarczy i militarny oraz dokonania cywilizacyjne zasługuje na stałą obecność w, jak to wówczas określano, koncercie wielkich mocarstw, a przynajmniej na to, by przewodzić państwom i narodom położonym między Bałtykiem a Morzem Czarnym.

Niektórzy co bardziej zapalczywi zwolennicy tej idei wysuwali nawet postulaty, dziś zupełnie nie do pomyślenia, by Polska żądała kolonii (pamiętacie Ligę Morską i Kolonialną?) kosztem, na przykład, dawnych posiadłości niemieckich w Afryce. Myślenie takie, choć już w owym czasie rażące brakiem realizmu, odpowiadało zapotrzebowaniu pewnych środowisk społecznych wyczulonych na imponderabilia narodowe i wierzących w sprawczą moc silnego, autorytarnego państwa.

W czasie poprzedzającym wybuch wojny twierdzenie, że Polska zajmuje pozycję mocarstwową, stało się ważnym elementem oficjalnej ideologii...