Człowiek, który lubił kawały

źródło: Eastnews

Jan Paweł II zachowywał się spontanicznie. Na zdjęciu zakłada kapelusz ofiarowany mu przez pielgrzymów podczas wizyty w Kolumbii w 1986 r.

autor zdjęcia: bartosz jankowski

źródło: Fotorzepa

o. Jan Góra

autor zdjęcia: Piotr Guzik

źródło: Fotorzepa

bp Albin Małysiak

Komu papież radził kupić skuterek, a komu zoperować wyrostek robaczkowy? – pisze publicysta religia.tv

Papież czekał na kawały z Polski, które dostarczali mu najczęściej biskupi Ignacy Jeż, Albin Małysiak i Mieczysław Jaworski oraz przyjaciele z Krakowa.

Ojcze Święty, nie nadążam

Świat od wieków był przyzwyczajony do wizerunku nieprzystępnych patriarchów na Stolicy Piotrowej, ograniczających swoją publiczną aktywność do przewodniczenia ceremoniom, przemawiania ex cathedra, udzielania błogosławieństwa i dawania wiernym do ucałowania pierścienia rybaka. Już pierwsze dni pontyfikatu Jana Pawła II zwiastowały zupełnie nowy styl w pełnieniu urzędu Piotrowego. Jan Paweł II skrócił dystans dzielący papieża od wiernych, nie bał się wchodzić w tłum, brać na ręce dzieci i pozwolić dotykać swoich szat, które po każdym spotkaniu nadawały się do prania. Spotkania z wiernymi przeciągały się, bo nie żałował ludziom czasu.

Zrazu było to ponad siły rzymskich kurialistów przyzwyczajonych do papieży starego typu, towarzyszenie którym nie wymagało większego wysiłku. Ceremoniarz papieski ks. Virgilio Noe już podczas uroczystej inauguracji pontyfikatu zdał sobie sprawę, co go czeka. Najwyraźniej nie mógł nadążyć za papieżem podchodzącym do kolejnych grup wiernych, ale nie miał odwagi mu tego powiedzieć. Wreszcie wypalił: „Ojcze Święty, Ojciec Święty tak szybko idzie, że nie nadążam". „To kup sobie skuterek" – poradził papież.

To słyszeli...