Darowaną pożyczką podwładny dzieli się z fiskusem i ZUS

Nie ma jednego sposobu oskładkowania i opodatkowania kwoty udzielonej pracownikowi pożyczki, która później została umorzona. Wszystko zależy od źródła, z którego pochodziły pieniądze. Gdy był to zakładowy fundusz socjalny, obciążenia będą relatywnie najmniejsze

Pożyczka polega na tym, że dający ją zobowiązuje się przenieść na własność osoby biorącej określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a ta zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy bądź tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (art. 720 kodeksu cywilnego).

Szef pomaga w miarę możliwości

Nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy udzielali członkom załogi pożyczek, dopingując do  realizacji marzeń o własnym mieszkaniu, domu czy ich remoncie. Przepisy nas do tego zachęcają, a zwłaszcza art. 16 kodeksu pracy, w świetle którego pracodawca – stosownie do  możliwości i warunków – zaspokaja bytowe, socjalne i kulturalne potrzeby pracowników.

Często korzystamy z takiej możliwości, przyznając zatrudnionym taki zastrzyk finansowy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (zfśs). Zfśs istnieje właśnie po to, by wspomagać z niego niezamożnych podwładnych, m.in. w planach mieszkaniowych.

Regulaminy zfśs przewidują zasady przyznawania pożyczek mieszkaniowych, warunki, po spełnieniu których możemy ewentualnie komuś je umorzyć, oraz elementy umowy pożyczki. Gdy nie tworzymy zfśs, takich pożyczek wolno nam również udzielać ze środków obrotowych firmy.

Zwrotna pomoc to nie przychód

Sam fakt przekazania pracownikowi mieszkaniowej...