Zwycięstwo ułożone w głowie

źródło: EPA/ANDREA SOLERO

Justyna Kowalczyk – 28 lat, dwukrotna mistrzyni świata, złota medalistka olimpijska

Czytaj więcej:

• Justyna Kowalczyk, królowa śniegu
• Justyna śpiewa, Justyna się boi
• Już trzeci raz Tour de Justyna

Justyna Kowalczyk o panice przed finałem na Alpe Cermis i jak się uczy Touru na pamięć

Rz: Trzeba było ostatniego podbiegu, żeby rozstrzygnąć, kto jest lepszy: pani czy Marit Bjoergen. Niech pani przyzna: wiedziała pani, że na Alpe Cermis właśnie tak to się skończy?

Justyna Kowalczyk: Taktyka była taka, żeby iść mocno od początku podbiegu. Nie robić żadnych zrywów, ale narzucić takie tempo, jakie zdaniem naszej ekipy będzie za mocne dla Marit. Nie chcieliśmy dopuścić do finiszu, bo tego bym nie wytrzymała. Taktyka była dobra, ale przez nią ostatni kilometr stał się koszmarem. Mówiłam sobie: musisz, nie ma wyjścia. Słyszałam polskich kibiców krzyczących: dawaj, dawaj! Za metą utrzymałam się na nogach tylko siłą ambicji.

Powiedziała pani w przeddzień finału, że decydujące będzie to co w głowie. Było?

Dla mnie tak. Nie wiem, co się działo w głowie Marit, ale ja sobie poukładałam wszystko jak trzeba i nie traciłam wiary. Może to zwycięstwo wyglądało na łatwe, ale nie było takie.

Była pani spokojna przed biegiem?

Miałam ostatni atak paniki przedstartowej, chodziłam i nuciłam. Bałam się strasznie. Nie rywalek, bo na Alpe Cermis nie walczy się z nimi, tylko z samym sobą. Powtarzałam sobie, że nie mogę dać się ponieść emocjom, nie mogę zacząć za mocno. A kusi mnie zawsze, bo nachylenie na początku wspinaczki jest takie, jak lubię.

Opanowałam strach, pomyślałam sobie, że jest już...