W obronie pancerza

źródło: PAP

Polska potrzebuje więcej ciężkiego pancernego sprzętu niż jej zachodni i południowi sąsiedzi – przekonuje ekspert Fundacji Republikańskiej

Polityka zbrojeniowa bezpośrednio wpływa na arcyważną kwestię, jaką jest bezpieczeństwo Polski, a także na jej znaczenie na arenie międzynarodowej. Na budżet obronny, w tym na uzbrojenie, wydajemy niebagatelne sumy. Warto więc w dyskusji publicznej ucierać interes państwa w tej kwestii.

Dyskusja o „odchyleniu pancernym", zainicjonana przez kmdr. Artura Bilskiego („Pancerne odchylenie w MON", „Rz" 8 sierpnia 2012) dotyka najbardziej kluczowych kwestii dotyczących modelu naszej armii. Odnosząc się do tez znanego komentatora polityki obronnej, skoncentruję się na tych, z którymi się nie zgadzam, a które wydają mi się szczególnie istotne.

Brak wizji i pomysłów

Bilski zdaje się uważać, że Wojsko Polskie powinno kupować, a przemysł zbrojeniowy powinien rozwijać głównie lżejszy sprzęt przydatny na misjach, taki jak różnego rodzaju opancerzone pojazdy, a zamiast w siłę ognia i pancerną ochronę należy inwestować w rozpoznanie. Zdaniem autora  jest to wyznacznikiem nowoczesności.

Bilski przecenia rozmach MON w kwestii modernizacji ciężkich sił pancernych. Prace te nie wychodzą poza etap studialny. Jedyne wiążące, dawno zapowiadane decyzje to, wbrew obawom, przedłużenie pozytywnie przez niego ocenianego programu wyposażenia lżejszej części naszych sił zmechanizowanych w transportery Rosomak.

Rzeczywistym problemem polskiej...